Koncerty operowe to wyjątkowe wydarzenia, które przyciągają miłośników klasyki, ale też osoby dopiero rozpoczynające swoją przygodę z operą. Występom śpiewaków i kaprysom gwiazd towarzyszą gigantyczne emocje publiczności, która podziwia ich kunszt wokalny, szyk i elegancję na scenie. W drodze na szczyt wielu śpiewaków przechodzi trudną szkołę życia. Gdy świat stoi już przed nimi otworem, czasem z niewiadomych przyczyn tracą głos.
Opera to świątynia sztuki. Każde przedstawienie jest unikalnym przeżyciem duchowym łączącym w sobie elementy muzyczne, dramatyczne i wizualne. Za ten niepowtarzalny klimat odpowiada liczny zespół realizatorów. Większość w tej grupie to nieznani śpiewacy operowi, gdyż uwaga mediów i publiczności skupiona jest na gwiazdach i ich kaprysach.
Trudna droga do sukcesu
Niewiele osób wie, że za sceniczną magią, dzięki której publiczność na całym świecie kocha operę, kryją się setki godzin ciężkiej nauki i prób. Każdy widz ma indywidualne preferencje i kryteria artystyczne. Niezależnie jednak od tego, jak oceniamy umiejętności poszczególnych śpiewaczek i śpiewaków, wszyscy szturmujemy lub szturmowaliśmy kasy biletowe, gdy na afisz wchodzili Luciano Pavarotti, Andrea Bocelli czy Placido Domingo.
Słynny tenor Luciano Pavarotti jako dziecko chciał zostać piłkarzem. Z Modeny, gdzie przyszedł na świat, do Turynu nie miał daleko, więc kariera w Juventusie była jak najbardziej w jego zasięgu. Dużo bliżej miał do Mediolanu, ale nie wybrał ani AC Milan, ani Interu, lecz legendarną La Scalę. Było mu do niej tym bardziej po drodze, że dysponował nieprawdopodobną skalą głosu.
Biografie artystów operowych
W wieku 20 lat zdecydował, że zostanie zawodowym śpiewakiem. Razem z ojcem występował wtedy z chórem kościelnym Corale Rossini. Uznawany za jeden z najwybitniejszych tenorów wszech czasów, występował w największych operach na świecie, podczas otwarcia mundialu 1990 w Rzymie czy zimowej olimpiady w 2006 w Turynie. Zmarł w 2007 na raka trzustki, a na jego pogrzeb przybyło ok. 50 tys. osób.
Chyba każdy z nas potrafi zanucić fragmenty piosenek, które śpiewa Andrea Bocelli. Panuje powszechne przekonanie, że ten niezwykle utalentowany śpiewak urodził się niewidomy, ale to nie jest prawda. Chłopiec cierpiał na wrodzoną jaskrę, której przyczyną jest zbyt wysokie ciśnienie wewnątrz gałki ocznej prowadzące do stopniowego pogorszenie widzenia, a w skrajnym wypadku ślepoty. W dzieciństwie przeszedł aż 27 operacji. Niedowidział, ale wzroku nie stracił.
Artystyczne historie zza kurtyny
W wieku 12 lat Andrea uległ wypadkowi, gdy grał z kolegami w futbol. Został uderzony piłką w głowę, a cios był tak silny, że doszło do wylewu krwi do mózgu. Przeżył, ale jego wzroku nie udało się uratować. Od tamtej pory muzyk jest niewidomy, a na scenie często występuje z zamkniętymi oczami.
Inną ikoną opery jest Placido Domingo, hiszpański tenor i baryton, którego rodzice byli artystami zarzueli, hiszpańskiej odmiany operetki. Po debiucie w mediolańskiej La Scali w grudniu 1969 śpiewał w czołowych teatrach operowych świata, w tym Metropolitan Opera w Nowym Jorku i Covent Garden w Londynie.
Kulisy kariery scenicznej
Ogromny sukces odniósł Koncert trzech tenorów – Dominga, José Carrerasa i Luciano Pavarottiego z włoskimi orkiestrami pod dyrekcją Zubina Mehty w rzymskich Termach Caracalli. Wystąpili oni także na otwarciu mundialu w Los Angeles w 1994. Oblicza się, że trzech wielkich tenorów usłyszało wtedy ok. 1,5 mld ludzi. Domingo wraz z Luciano Pavarottim zostali uznani za najlepszych tenorów przełomu XX i XXI wieku.
Maria Callas to amerykańska śpiewaczka operowa greckiego pochodzenia okrzyknięta najsłynniejszym sopranem dramatycznym. Dzięki wielkiemu talentowi w krótkim czasie zyskała międzynarodową sławę. Była primadonną La Scali w Mediolanie i Metropolitan Opera w Nowym Jorku, ale musiała zrezygnować z kariery muzycznej z powodu rzadkiej choroby, przez którą straciła głos. Zmarła w 1977 w Paryżu.
Opera a kino
Liczne sale kinowe w Polsce transmitują na żywo przedstawienia operowe z czołowych teatrów świata. Projekty adresowane są do miłośników wydarzeń kulturalnych, do których dostęp często jest trudny oraz kosztowny. To wyjątkowa okazja, aby uczestniczyć w światowych koncertach, spektakularnych sztukach czy podglądać życie poza sceną. Rzadko widujemy tam operowe debiuty czy zapomniane talenty. Uwagę widzów najczęściej skupiają gwiazdy.
Jedna z czołowych sieci prezentuje przedstawienia premierowe Royal Opera House. To na jej deskach rodziły się legendy, m.in. Joyce DiDonato, Placido Domingo, Juan Diego Flórez, Angela Gheorghiu, Jonas Kaufmann, Bryn Terfel, Luciano Pavarotti i Joan Sutherland.
Niewidoczni bohaterowie opery
W cieniu największych gwiazd opery występują postacie drugoplanowe, które rzadko znajdują się w centrum uwagi, ale to artyści równie utalentowani, jak bohaterowie przedstawień. To oni odgrywają istotne funkcje w rozwoju akcji i budowaniu atmosfery.
Publiczność europejska na ogół niewiele wie o chińskiej operze z korzeniami w starożytnej tradycji artystycznej. Najbardziej rozpoznawalnym stylem jest Opera Pekińska, znana z dramatycznych kostiumów oraz emocjonalnych gestów. Zawiera ona elementy muzyki, tańca oraz akrobatyki, gdzie często używane są tradycyjne instrumenty, takie jak erhu czy pipa.
W chińskiej operze elementy wizualne odgrywają kluczową rolę. Kostiumy i makijaż nie tylko podkreślają charakter postaci, ale również narrację przedstawienia. Te zachwycające kompozycje są owocem bogatej tradycji i starannego rzemiosła, które przekazywane jest z pokolenia na pokolenie. Ich autorzy rzadko jednak są bohaterami mediów.
About the Author
